هر وقت که قسمتی از بدن ما زخمی میشه , فورن از داروهایی که برای این منظور ساخته شده استفاده میکنیم . مثل بتادین Betadine و یا در گذشته از مرکرکروم Mercurochrome و یا محلول آب و دتول Dettol و ... که برای شستن زخم و جلوگیری از عفونت به کار میرن . ولی وقتی که در جایی باشیم که به هیچ دارویی برای درمان زخم دسترسی نداشته باشیم چه کار باید کرد تا زخم , مخصوصن هم که عمیق باشه دچار عفونت نشه ؟ راه حل خیلی ساده ست و شاید غیر قابل باور . استفاده از شکر و در صورت موجود بود , گلیسیرین و وازلین !
این مرهم جادویی بدترین زخم ها رو هم میتونه درمان کنه و مانع از عفونت کردن اونها بشه و اتفاقن تاثیرش در بسته شدن زخم و جلوگیری و رفع عفونت بسیار سریع تر از داروهای روتینی هست که وجود داره . برای این منظور کافیه که مقدار یک قاشق غذاخوری شکر رو با یک قاشق غذاخوری گلیسرین و مقدار نصف قاشق غذاخوری وازلین مخلوط کنیم و خمیر تهیه شده رو روی زخم مالیده و سپس با یک پارچه تمیز ببندیم ! اما راز این مرهم چیه ؟
میدونیم که وقتی زخم در بدن ایجاد میشه از محل زخم خون آبه یا سرم خون که مایع هست و آبکی تا مدتها ترشح میشه . مخصوصن وقتی که زخم عمیق باشه این ترشح هم بیشتر هست . همین ترشح باعث میشه تا زخم به سرعت عفونی بشه و چرک بکنه و بوی بدی بگیری . در واقع مرطوب بودن زخم یکی از بزرگترین مشکلات رو برای عضو ایجاد میکنه . شکر خشک به سادگی آب رو به خودش میکشه و محل زخم شده رو کاملن خشک نگه میداره و خشک شدن زخم باعث میشه که باکتری ها هم از بین برن . همینطور شکر دارای خاصیتی هست که ماکروفاژها Macrophages رو به سمت زخم میکشه . ماکروفاژ ها در خون و مغز استخوان وجود دارن و وظیفه اونها حذف و از بین بردن بافت های فرسوده هست . البته مارکوفاژ به بیگانه خوار هم گفته میشه . همین بیگانه خواری باعث التیام و ترمیم بسیار سریع زخم ها میشه و در واقع تا این قسمت , شکر دارای خاصیت آنتی باکتریالی طبیعی میشه و زخم رو از آلودگی پاک میکنه . به موازات اینکه زخم خشک میشه , گلیسیرین , زخم رو نرم نگه میداره و مانع از خشک شدن و دردناک شدنش میشه و وازلین تنها باعث میشه که قاشق و یا چوبی که باهاش این خمیر رو تهیه میکنیم به خمیر نچسبه و راحت روی زخم مالیده بشه و همینطور شکل خمیری به خودش بگیره و مایع و کشدار نباشه و بشه به سادگی باهاش روی زخم کار کرد ! این روش باعث پاک شدن زخم از آلودگی و باکتری ها و تشکیل سریع تر بافت نرم روی زخم یا به اصطلاح بسته شدن سریع تر زخم میشه و همینطور ترمیم سریع تر بافت زخمی .
این فرمول بیشتر برای زخم های عمیق , زخم های کهنه , زخم هایی که عفونت کردن و بو گرفتن و زخم بستر کاربرد داره و برای زخم های سطحی مورد نداره . همینطور این مرهم تنها در مواقعی کاربرد داره که در جایی باشین که دسترسی به دارو وجود نداره . این نوع درمان توسط یک پزشک انگلیسی که عضو پزشکان بدون مرز هست در حدود ده سال قبل در مناطق فقیر نشین آفریقای جنوبی کشف شده . این پزشک در مناطق آفریقایی از این مرهم برای درمان هزاران بیمار استفاده کرده اونهم در جایی که نه دارو وجود داشته و نه مردم هزینه خرید دارو رو داشتن البته به توصیه این پزشک در صورت در دسترس نبودن وازلین و یا گلیسیرین , خود شکر هم به تنهایی قادر به ترمیم زخم هست . به همین دلیل این روش میتونه روش بسیار موفق و موثری در روستاهای دور افتاده ایران یا هر جای جهان باشه . البته سابقه تاریخی استفاده از این مرهم به قرن های قبل هم بر میگرده و ناپلئون در جنگ با روسیه از شکر برای درمان زخم سربازانش استفاده میکرده !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر