چهارشنبه، اردیبهشت ۱۱، ۱۳۸۷

جرم گیری دندان در سه سوت

جرم گیری دندان هایی که جرم سنگی نگرفته و فقط تغییر رنگ پیدا کردن امروزه توسط داروهای شیمیایی گوناگون امکان پذیر شده ولی متاسفانه مشکلی که ایجاد میکنه این هست که این مواد شیمیایی هستن و اغلب به مینای دندانها آسیب جدی وارد میکنن و هم اینکه چندان موثر نیستن . راههای سنتی هم چندان موثر نیستن . ولی میشه با استفاده از طبیعت به جنگ دندانها رفت بدون اینکه به اونها آسیب زد . برای مثال مصرف سیگار , قهوه , شراب قرمز , بعضی داروهای آنتی بیوتیک , چای سیاه و حتا بذاق بعضی افراد باعث ایجاد لک روی دندان ها میشه . برای برطرف کردن طبیعی اونها یک راه خیلی ساده هست :

توت فرنگی و بکینگ پودر !

کافیه یک عدد توت فرنگی رو با ته قاشق له کنین و یک قاشق مربا خوری بکینگ پودر به اون اضافه و خوب مخلوط کنین و بعد این خمیر رو با یک پنبه یا گوش پاک کن روی دندان های خودتون بمالین و پنج دقیقه صبر کنین و بعد با یک مسواک نرم دندانهاتون رو برس بزنین و دهنتون رو خوب بشورین تا اثر معجزه آسای اونو ببینین .

** نکته مهم !! توت فرنگی به تنهایی پاک کننده سنتی دندانها بوده ولی ترکیب توت فرنگی و بکینگ پودر باعث تولید اسید مالیک ( malic acid ) میشه که پاک کننده و جرم گیر قوی ای هست و استفاده طولانی مدت یا به دفعات مکرر از این خمیر باعث صدمه جدی به مینای دندانها میشه . پس در استفاده از اون بی احتیاطی و افراط نکنین !

همینطور از این پاک کننده برای تمیز کردن لیوان های قهوه خوری سرامیکی , برطرف کردن لک قوری چای و سایر لوازم آشپزخانه از جنس سرامیک بجای بلیچ یا وایتکس هم میتونین استفاده کنین ولی دقت کنین هرگز ازش برای رفع لکه ها از روی لباس استفاده نکنین چون رنگ قرمز توت فرنگی هم به لک اضافه میشه :)

دوشنبه، اردیبهشت ۰۲، ۱۳۸۷

اصول عکاسی حرفه ای دیجیتال

** توجه !! این مطلب برای کسانی مفیده که از دوربین های نیمه حرفه ای SLR Like یا دوربین های حرفه ای DSLR استفاده میکنن !! برای دوربین های معمولی و کامپکت کارآیی نداره . برای دیدن عکس ها در اندازه واقعی روی اونها کلیک کنید .
 
در عکاسی حرفه ای یادگیری چند اصل یکی از ضروریات گرفتن عکس های جالب و با کیفیت هست که عکاس با دونستن اونها و استفاده از ذوق و سلیقه و ابتکار خودش میتونه بهترین تصاویر رو خلق کنه . به همین منظور و برای آشنایی بیشتر شما با این تکنیک ها , سعی کردم دروسی رو که به تمرینات بسیار زیاد و کلاسهای پر هزینه و زمان گیر نیاز داره تا حد ممکن خلاصه و ساده و قابل فهم برای عموم بکنم و امیدوارم که مفید باشه :

- دیافراگم :
دیافراگم به معنی پرده ست و در دوربین عکاسی وظیفه ش تعیین مقدار نور . مقدار نوری که از لنز به سنسور دوربین تابیده میشه بوسیله دیافراگم کنترل میشه . در واقع دیافراگم در دوربین , پره های فلزی ریزی هستن که تنگ و گشاد میشن که بهش دیافراگم گفته میشه . رنج دیافراگم بر خلاف معمول بطور معکوس عمل میکنه . به این ترتیب که اگه دیافراگم عدد کوچکی رو شامل بشه , دهانه دیافراگم گشاد و نور بیشتری به سنسور تابیده میشه و هر چقدر عدد دیافراگم بزرگتر باشه , دهانه دیافراگم تنگ تر و نور کمتری به سنسور تابیده میشه .
به این ترتیب زمانیکه در محیط پُر نور هستیم , باید از دیافراگم های بالا استفاده کنیم و زمانیکه در جای کم نور هستیم مخصوصن در شب هنگام , از دیافراگم با عدد کوچکتر یا همون دهانه گشادتر . در واقع عملکرد دیافراگم مثل مردمک چشم انسان میمونه . در نور شدید آفتاب , مردمک چشم تنگ تر میشه و در شب و نور کم مردمک چشم گشاد میشه !
به همین ترتیب باید در مکانهایی مثل داخل منزل , هنگام غروب , در سایه های تاریک , در شب که میخواهیم بدون فلاش عکاسی کنیم , از دیافراگم با عدد کوچک استفاده کنیم . برای مثال : در هنگام غروب آفتاب و بدون فلاش در صورت ساپورت لنزمون به دیافراگم های کوچک , از دیافراگم 2,8 یا 3,5 استفاده میکنیم و در عکاسی در نور خورشید از دیافراگم 9 تا رنج 16 و یا بیشتر بسته به نوع عکاسی , استفاده میشه . علامت اختصاری دیافراگم F هست که استاندارد اون هم به این ترتیبه : F1 – F1.4 – F2 - F2.8 – F4 - F5.6 – F8 – F11 – F16 – F22 - F32 که در دوربینهای مختلف متفاوت هست این اعداد ولی روال کلی یکیه و گاه بعضی دوربین ها فقط رنج خاصی از این اعداد رو ساپورت میکنن .

** نکته بسیار مهم : کم و زیاد کردن عدد دیافراگم باعث ایجاد عمق میدان در عکس میشه که این عمق میدان در دوربین های حرفه ای بیشتر به چشم میاد و کاملن مشهود هست . یک مثال : برای زیباتر شدن عکس های پرتره یا گرفتن عکس از اجسامی که فضایی باز در پشتشون قرار داره ؛ از دیافراگم کم یا عدد کوچک استفاده میشه . این کار باعث میشه فضای پشت جسم تار و محو بیافته و جسمی که روی اون فوکوس شده , شفاف بشه . حالا اگه همین کار رو با دیافراگم بالاتر یا عدد بزرگتر انجام بدین , هم خود جسم و هم پشت زمینه جسم کاملن واضع در عکس دیده میشن !


- شاتر :
شاتر هم یک نوع پرده یا دریچه ست و فرقش با دیافراگم اینه که در مرکز دارای سوراخ نیست و در ضمن متحرک هم هست . یعنی زمانیکه شما دکمه عکس گرفتن یا دکمه شاتر رو فشار میدین تا از صحنه ای عکس بگیرین , شاتر یکبار کنار میره و دوباره به جای اولیه بر میگرده . این رفت و برگشت , زمانی داره که بوسیله عکاس در سوژه های مختلف و یا تنظیمات مختلف عدد F یا دیافراگم , متفاوت هست و نوع و کیفیت عکس و حتا تکنیک عکس به اون بستگی داره . این سرعت ها میتونه از یک ثانیه تا حتا چند دقیقه و چند ساعت طول بکشه تا یک هزارم یا دو هزارم ثانیه یا بیشتر که عکاس اونو تعیین میکنه !
خب , حالا همین رفت و برگشت یا باز و بسته شدن این پرده خودش باعث تابیده شدن نور به سنسور , به مقداری میشه که عکاس تعیین کرده . مثلن شما در شب میخواهین از یک سوژه نورانی بدون فلاش عکس بگیرین . در چنین حالتی , عکاس سرعت شاتر رو برای مدت زمانی طولانی تنظیم میکنه تا بتونه تمام نور اون جسم و یا فضای پیرامونش رو در عکس منعکس کنه . طبیعیه که در شب نور بسیار کمه و در روز نور بسیار زیاد . هر چقدر مقدار باز موندن دریچه شاتر بیشتر باشه , نور بیشتری به سنسور تابیده میشه و هر چقدر نور بیشتر باشه , سرعت شاتر باید سریعتر باشه تا نور خیلی کم به سنسور تابونده بشه .
* یک مثال واضح تر : در دوربین های عکاسی فیلمی , همه میدونیم که اگه فیلم رو از محفظه در بیاریم و در تابس نور قرار بگیره , تمام نگاتیو میسوزه . کاغذ عکاسی هم کاغذی هست بسیار حساس به نور . یعنی نور باید از توی عدسی یا لنز با سرعت مناسب به روی کاغذ عکاسی تابیده بشه تا اون قسمت ها حک بشه یا به اصطلاح بسوزه و بعد از ظاهر کردن فیلم , قسمت های سوخته شده تبدیل به تصویر میشن . حالا اگه تنظیمات عکاس اشتباه باشه , عکس تار یا بی کیفیت یا حتا خیلی نورانی یا تاریک به نظر میاد . چنین اتفاقی در دوربین دیجیتال هم رخ میده با این فرق که دیگه فیلمی در کار نیست و یک سنسور وجود داره در جای فیلم و تمام این اعمال روی اون سنسور شکل میگیره و بعد روی حافظه دوربین ذخیره میشه . پس وقتی ما در نور روز یا نور شدید هستیم , سرعت شاتر یا باز و بسته شدن این دریچه باید بسیار سریع باشه تا این عمل سوزانده شدن توسط نور , مدت کمی اتفاق بیافته و عکس کیفیت خوبی پیدا کنه . اگه در طول روز ما نور زیادی به سنسور بتابونیم یا در واقع سرعت شاتر رو بیاریم پایین و مثلن 2 تا 3 ثانیه شاتر باز بمونه و بعد بسته بشه , عکس ما کلن میسوزه یا تمام عکس سفید می افته . به همین شکل در شب اگه ما سرعت شاتر رو بالا ببریم و با سرعت زیاد عکس بگیریم , عکس ما کاملن تاریک می افته و چیزی در اون ثبت نمیشه ! از همین دو اصل ساده شما میتونین پی به اهمیت و کارکرد شاتر ببرین و بدونین که در شب سرعت شاتر چه بوسیله عکاس و چه بوسیله تنظیمات اتوماتیک دوربین , کم میشه و در روز زیاد .
طرز نمایش سرعت شاتر در دوربین به صورت : 1/1000 – 1/125 - 1" و غیره هست . یا در واقع استاندارد اون به شکل زیر نمایش داده میشه :
1 – 1/2 – 1/4 – 1/8 – 1/15 – 1/30 – 1/60 – 1/125 – 1/250 – 1/500 – 1/1000 – 1/2000 و ...
همونطور که اعداد بالا رو میبینین , اعداد هر بار 2 برابر شدن که در اصطلاح به این فاصله ها استپ گفته میشه . مثلن از 1/250 به 1/500 رفتن دو استپ فاصله هست .
علامت ( " ) در کنار اعداد , نشون دهنده ثانیه هست . پس اگه در دوربین شما در کنار مثلن عدد 5 این علامت دیده شد , بدونین دوربین 5 ثانیه مکث میکنه برای عکاسی : 5" . یا در بعضی دوربین ها عدد 30 بجای عدد 1/30 نوشته میشه که شما با نگاه کردن به نبود علامت ( " ) متوجه این موضوع میشین . مثلن اگه در دوربینی عدد 60 نوشته شده باشه شما میدونین که منظور 1/60 ثانیه هست .

** نکته بسیار مهم : بین تنظیم دیافراگم و مقدار حساسیت یا ایزو و سرعت شاتر یک رابطه تنگاتک وجود داره که باید رعایت بشه . مثال زیر کاملن این رابطه رو نشون میده :
فرض میکنیم در محیطی هستیم که هوا ابری هست . در این موقع ما تنظیماتمون باید اینطور باشه :
ایزو : 100 – سرعت شاتر 1/125 و دیافراگم F 5.6 . حالا وقتی میخواهیم سرعت رو از 1/125 به 1/250 بالا ببریم یا در واقع یک استپ سرعت رو بیشتر کنیم تنظیمات ما به این شکل تغییر میکنه :
دیافراگم به F4 تغییر میکنه یا مقدار ایزو رو به ISO200 تغییر میدیم . پس نتیجه میشه اینکه وقتی سرعت شاتر یک استپ افزایش پیدا میکنه , برای اینکه مقدار روشنایی تغییر نکنه , مقدار دیافراگم رو یک استپ باز میکنیم یعنی عدد پایین تر انتخاب میکنیم و یا مقدار حساسیت یا ایزو رو یک استپ افزایش میدیم !

** نکات مهم : در صورتیکه در شب با سرعت پایین شاتر , عکسی گرفته بشه , یک اتفاق می افته که رعایت اون توسط عکاس ضروریه ! استفاده از 3 پایه ! تار شدن تصویر در سرعت های پایین اتفاق می افته و دلیل اون این هست که دوربین در سرعت های پایین باید حتمن بی حرکت و ثابت باقی بمونه و کوچکترین حرکتی باعث تار شدن تصویر میشه . به همین دلیل در عکاسی شب , حتمن باید از 3 پایه استفاده کرد در غیر اینصورت عکس شما تار می افته .
نکته بعدی اینکه باید بدونین وقتی سرعت از 1/30 ثانیه پایین تر میاد , عکس روی دست تار میشه و باید از 3 پایه استفاده کرد و این هم اصل مهم دیگه ای هست که باید رعایت بشه . در سرعت های بالاتر نیاز به 3 پایه نیست مگر در شرایط خاص !


کاربرد سرعت شاتر برای گرفتن عکس از اشیای در حال حرکت هم هست مثل گرفتن عکس از اتومبیل یا پرندگان در حال حرکت که اتومبیل شفاف می افته و محیط اطراف تار و نشون دهنده اینه که اتومبیل در حال حرکته و به زیبایی عکس شما کمک زیادی میکنه .





کاربرد معمول دیگه اون برای عکاسی در شب هست . مخصوصن عکاسی از ستارگان که چند ساعتی باید شاتر باز بمونه . همچنین عکاسی از آب جاری هست یا آبشار که جریان آب بصورت نقاشی و بسیار زیبا در میاد و محیط اطراف بصورت واقعی و صحنه ای بسیار زیبا خلق میکنه و موارد گوناگون بسیاری که سرعت شاتر صحنه های زیبایی رو خلق میکنه ...



- ایزو – ISO :
ایزو یا حساسیت سنسور , جزو یکی از نکات بسیار مهم عکاسی حرفه ای هست که رابطه بسیار تنگاتنگی با دیافراگم و شاتر داره . هر چقدر مقدار حساسیت سنسور یعنی ایزو رو بالاتر ببریم , سنسور در نور کم بهتر جواب میده و برعکس , در نور زیاد حساسیت سنسور رو پایین میارن . در واقع هر چقدر مقدار ایزو بالاتر باشه , نور بیشتر میشه و هر چقدر ایزو کم باشه , نور هم کمتره . هر چند این مورد در روز چندان محسوس نیست اما عکاسی در شب , بسیار تعیین کننده میشه !

**نکته مهم : وقتی که مقدار حساسیت بالا برده میشه , یک مشکل در عکس ایجاد میشه و اون هم ایجاد نویز در عکس هست . در عکس هایی که مدت طولانی شاتر باز میمونه و حساسیت هم بالاست , نویز کاملن مشهوده . مقدار نویز در دوربین های نیمه حرفه ای به مراتب بیشتر از دوربین های حرفه اس هست به دلیل اینکه اندازه سنسور دوربین های حرفه ای بزرگتره . برعکس هر چقدر در طول روز مقدار ایزو یا حساسیت پایین باشه , کیفیت عکس بسیار عالی میشه و نویز از بین میره .
برای مثال زمانیکه شما در غروب میخواهین عکاسی کنین , مقدار ایزو رو باید بالاتر از 200 ببرین یعنی روی 400 تا 800 تا عکس شما تار نشه . مگر اینکه از 3 پایه استفاده کنین . با اینحال این کار باعث ایجاد نویز ناخواسته در عکس خواهد شد . ایزو در دوربین ها بطور معمول به شکل :
ISO 25 – 50 - 80 – 100 – 200 – 400 – 800 – 1600 – 3200 - 6400 دیده میشه که بسته به نوع دوربین این اعداد متغیر هستن و اغلب از ایزوی 100 تا 1600 رو دارا هستن .

- نور سنجی :
در دوربین های دیجیتال یک ابزار بسیار مفید در داخل دوربین کمک حال عکاس هست به اسم نور سنج که با کمک اون سرعت تقریبی شاتر رو میتونین تنظیم کنین و با نور سنج های دستی فرق داره و بسیار ساده تر هست و با اینکه دقیق نیست ولی به عکاس کمک بسیار زیادی میکنه . شکل نور سنج در دوربین های مخلفت فرق میکنه . در بعضی بصورت نمودارهای هیستوگرام و در بعضی بصورت خطی دیده میشه و در بعضی هم فقط بصورت ارقامی که مثبت یا منفی میشن ولی در همه انواع اساس بر صفر کردن تنظیم هست ! در دوربین های نیمه حرفه ای , نور سنج زمانی به درستی عمل میکنه که روی صفر قرار بگیره و از رنگ قرمز خارج و به رنگ سفید یا سبز در بیاد . در دوربین های حرفه ای چون اکثرن پیش نمایش ندارن , نور سنج رو باید به مرکز یا عدد صفر کشوند و بعد عکس گرفت . هر چند چون این نور سنجی کاملن دقیق نیست شما میتونین مقدار نور رو در روز حتا کمی کمتر کنین و منفی بشه و در شب حتا بیشتر کنین و مثبت بشه . مثلن وقتی نور در روز خیلی شدید هست , نور سنج میتونه اشتباه محاسبه کنه سرعت شاتر رو . به همین دلیل شما میتونین کمی مقدار نورسنج رو پایین تر بیارین تا عکس از سفیدی و محو شدگی در بیاد و در شب هم به همین شکل . کلن بطور معمول + - یک درجه کمتر یا بیشتر گرفته میشه !

جمع بندی کلی :

در اینجا با 3 مبحث مهم عکاسی آشنا شدین . حالا با دونستن این موارد شما میدونین که وقتی در روز میخواهین عکس بگیرین مقدار ایزو باید کمترین حد باشه یا در حد نرمال 100 . دیافراگمتون بین 8 تا 11 باشه و سرعت شاتر هم بسته به نور سنج دوربین , در مرکز باشه یا سرعت های بالا مثل 1/1000 و غیره ... . یا در هنگام عکاسی در شب از یک جسم ثابت حالا شما یاد گرفتین که مقدار ایزو رو در حد نرمال 400 تا 800 تنظیم کنین و مقدار اف رو در کمترین حدی که لنز بهتون اجازه میده بذارین و سرعت رو هم روی 2 تا 5 و حتا 15 ثانیه , کم و بیش , تنظیم کنین .

پنجشنبه، فروردین ۲۹، ۱۳۸۷

خشک کردن اجسام حساس

حتمن براتون اتفاق افتاده که شی یا وسیله حساسی داشتین و اتفاقی خیس شده یا روش آب ریخته ! در این مواقع یا اون وسیله خراب شده یا اگه الکترونیکی بوده , سوخته ! مثل موبایل , مثل آی پاد مثل ساعت مچی مثل دوربین عکاسی و خیلی چیزهایی که در برابر آب مقاوم نیستن . اما در شرایط خاصی میشه جلوی این ضررها رو گرفت و تا حدی کمک های اولیه بهشون رسوند و حتا درستشون کرد . بهترین روش در این مواقع در صورتیکه به تعمیرگاه دسترسی ندارین , استفاده از موادی هست که به شدت رطوبت رو به خودشون جذب میکنن . این مواد میتونن شیمیایی باشن یا طبیعی و حتا گیاهی !

- برنج خشک یکی از موادی هست که به شدت جاذب رطوبته . کافیه هر وسیله ای رو که مرطوب یا خیس شده برای مدت 24 ساعت درون ظرفی مملو از برنج فرو کنین تا تمام رطوبت اون در مدت 24 ساعت از بین بره . بعضی دوربین ها و وسایل حساس الکترونیکی , در شهرها یا مناطق شرجی دچار عدم کارکرد میشن به علت رطوبت بالا که میشه با این روش رطوبت اونها رو از بین برد .

- یک راه دیگه استفاده از نمک طعام هست . تنها ضرری که نمک داره اینه که ممکنه به وسیله شما آسیب زنه و بهتره وسایلی رو داخل نمک قرار بدین که آسیب پذیر و فلزی نباشن . نمک تمام رطوبت محیط رو جذب میکنه .

- استفاده از ژل سیلیکا یکی از بهترین و قویترین مواد برای حذف رطوبت هست . این ژل جامد و به رنگ دانه های سفید یا آبی رنگ هست که بعد از جذب رطوبت به رنگ گلبهی یا صورتی یا زرد در میاد . شدت جذب رطوبتش بقدری زیاده که حتا برای خشک کردن گل هم ازش استفاده میشه و در بیشتر لوازمات حساس , بسته کوچکی از اون رو قرار میدن .

در کل لوازمی مثل موبایل و دوربین های عکاسی و فیلم برداری , پخش کننده های موسیقی , ساعت مچی , گوشی های تلفن خانگی , کنترل های تلویزیون , عکس , قرص و داروهای جامد گران قیمت , کتاب و ... رو وقتی مرطوب یا خیس میشن میتونین با قرار دادن در این مواد تا 90% یا حتا 100% نجات بدین . فقط کافیه جریان برق یا باطری رو ازشون جدا کنین و در این مواد قرار بدین . اگه کارتون مفید بود و به موقع به داد وسیله رسیده باشین و آب به قسمت های حساس نفوذ نکرده باشه , بعد از 24 تا 48 ساع وسیله دوباره باید کار بکنه در غیر اینصورت از تعمیرکار کمک بگیرین ! مخصوصن موبال یا ساعت مچی که خیلی پیش میاد که خیس بشن . برای موبال باید فورن باطری اونو خارج کرد و 24 تا 48 ساعت در یکی از این مواد قرار داد تا رطوبت کاملن از بین بره .

دوشنبه، فروردین ۲۶، ۱۳۸۷

نام لاتین سبزیهای خوراکی ایرانی

حتمن برای شما هم اتفاق افتاده که در خارج از کشور در به در دنبال سبزی های مورد علاقه خودتون که در ایران مصرف میکردین در فروشگاهها باشین ؟ مخصوصن خانم های خانه دار و کسانیکه زبانشون خوب نیست ؛ با این مشکل زیاد برخورد کردن و مدت زیادی طول کشیده تا از دوستان و هم وطنانشون این اسامی رو یاد گرفتن و تونستن به چیزی که میخوان برسن . مخصوصن اگه تازه به خارج از کشور رفته باشین , برای خرید بذر این گیاهان برای کاشت در گلدان یا باغچه منزلتون یا حتا خرید خود اونها به دردسر می افتین چون قرمه سبزی در هیچ جای دنیا بجز ایران وجود نداره ولی دلیل نمیشه که شنبلیله هم نباشه !!! نام لاتین سبزیهای پُر کاربرد و خاص ایرانی رو که البته بیشتر اونها چند سالی میشه که در اروپا و آمریکا هم کاشته و فروخته میشه رو در آوردم و براتون مینویسم که فکر کنم مفید باشه :

- شوید : Dill
- برگ بو : Laurel - Bay Leaf
- شنبلیله :Fenugreek
- جعفری : Parsley
- گشنیز : Coriander
- آویشن : Thyme
- ریحان : Basil
- ریحان بنفش : Pink Basil
- نعنا : Mint
- پونه :  PennyRoyal
- اسطخودوس : Lavender
- رزماری : Rosemary
- اسفناج :  Spinach
- مرزه : Savory
- ترخان : Tarragon
- شاهی یا ترتیزک : Cress
- پیازچه  :  Green Onion - Scallion - Chive
- تره ایرانی : Leek یا Chines Leek
- تربچه : Radish